Χρήσιμες συμβουλές από το mamafagito.gr
Γιατί ένα παιδί βρίζει;
Ένα παιδί αρχίζει να βρίζει, γιατί απλά έχει την ικανότητα να μαθαίνει. Ένα μικρό παιδί ακούει και επαναλαμβάνει. Δεν έχει την ικανότητα να φιλτράρει αυτά που ακούει, για να ξεχωρίσει τα σωστά από τα λάθος, τα επιτρεπτά και τα μη επιτρεπτά.
Οι λόγοι που τα ελκύουν οι συγκεκριμένες λέξεις είναι συνήθως οι παρακάτω:
*Η προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων
Τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι χρησιμοποιώντας βρόμικες λέξεις ελκύουν την προσοχή των ατόμων του περιβάλλοντός τους, τους οποίους, με τον τρόπο αυτό, πιστεύουν ότι μπορούν να τους “ελέγχουν”.
*Η μίμηση
Τα παιδιά “μιμούνται” αυτά που ακούν από τους γονείς τους, τα μεγαλύτερα αδέλφια τους, τους συμμαθητές τους στο σχολείο, την τηλεόραση, τους φίλους τους. Όταν στο αυτοκίνητο ή σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, στις συζητήσεις με το/τη σύζυγο χρησιμοποιούνται βρισιές, τότε έχουμε και την απάντηση στο «γιατί» το παιδί βρίζει.
*Η ανεξαρτησία
Τα παιδιά επιδιώκουν να υποδείξουν στους γονείς τους ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τα πάντα. Τα μεγαλύτερα παιδιά (άνω των 4 χρόνων) χρησιμοποιούν τις βρισιές, για να δείξουν στους γονείς και γενικότερα στα άτομα του περιβάλλοντός τους ότι είναι μεγάλοι.
*Η εκδίκηση
Πολλές φορές τα παιδιά μεγάλης σχετικά ηλικίας χρησιμοποιούν τις βρισιές στο σπίτι, για να τιμωρήσουν, να εκδικηθούν τους γονείς τους. Το «γιατί» μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι ο θυμός τους, είναι γιατί πιστεύουν, ότι οι γονείς τους τα αγνοούν, τα παραμελούν, ή δεν τα κατανοούν.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς:
Κατά την παρέμβασή τους οι γονείς είναι πολύ σημαντικό να λάβουν υπόψη την ηλικία του παιδιού και τους πιθανούς λόγους για τους οποίους εκδηλώνεται αυτή η συμπεριφορά.
Στις μικρές ηλικίες πρέπει να αποφεύγουν να δείχνουν στο παιδί ότι η βρισιά που είπε τους έχει κάνει εντύπωση ή τους προκάλεσε κάποιο έντονο συναίσθημα, όπως θυμό ή ντροπή ή, χειρότερα, έπαρση. Πρέπει να αγνοούν τη βρισιά του, γιατί διαφορετικά διακινδυνεύουν να το ενθαρρύνουν, άθελά τους, να επαναλάβει ξανά και ξανά την ίδια λέξη ή φράση.Οφείλουν να εξηγούν στο παιδί ότι το να λένε τέτοιες λέξεις στους γονείς, στους συγγενείς ή στους φίλους τους κάνουν να λυπούνται και να νιώθουν άσχημα. Επίσης, του εξηγούν ότι στο σπίτι, στην οικογένεια δε χρησιμοποιούνται τέτοιες λέξεις, γιατί δε θέλουμε να λυπήσουμε, να στενοχωρήσουμε τα άτομα που αγαπούμε.
Σε περίπτωση που το παιδί συνεχίσει να βρίζει, αποφεύγουν να του εξηγούν κάθε φορά τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να εκφράζεται με τέτοιο τρόπο. Παρεμβαίνουν περιστασιακά και μετά σταματούν, γιατί διαφορετικά θα του δώσουν το μήνυμα ότι έχει κερδίσει το ενδιαφέρον τους. Είναι μάλιστα πιθανόν να συνεχίσει με μεγαλύτερη συχνότητα, μέχρι να τους θυμώσει και, με τον τρόπο αυτό, να εξασφαλίσει ακόμη περισσότερη προσοχή, έστω και αρνητική.
Για το παιδί που βρίσκεται στην προεφηβεία οι γονείς πρέπει να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Δεν ταράζονται και δεν αρχίζουν να φωνάζουν. Πρέπει να του εξηγήσουν με ηρεμία τη σημασία αυτών των λέξεων, να το κουβεντιάσουν μαζί του και να του εξηγήσουν ότι στο δικό τους σπίτι, στο δικό τους περιβάλλον, δε χρησιμοποιούνται τέτοιες λέξεις. Αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που δεν τις χρησιμοποιούν ούτε οι ίδιοι οι γονείς. Διαφορετικά θα υπάρχουν οι συνέπειες της δικής τους συμπεριφοράς και τα πράγματα θα γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Πρέπει να μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να μπορούν να αναγνωρίσουν τη δική τους λανθασμένη συμπεριφορά. Μόνο με αυτή την προϋπόθεση μπορούν να έχουν απαιτήσεις από το παιδί τους.
Γενικά, χρειάζεται οι γονείς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ωριμότητα και υπομονή. Να μην παίρνουν κάθε κουβέντα του προέφηβου ή έφηβου παιδιού προσωπικά και να αντιδρούν με υπερβολή. Έχουν βέβαια το δικαίωμα να απαιτούν σεβασμό, όμως και οι ίδιοι οφείλουν να δείχνουν ανάλογο σεβασμό. Θα δείξουν την ενόχλησή τους, παράλληλα όμως θα κουβεντιάσουν το όλο θέμα, όταν θα είναι ήρεμοι, δείχνοντας έτσι στο παιδί το δρόμο της υπευθυνότητας και της ωριμότητας.
